Połączenie
jednostek
gospodarczych
pod
wspólną
kontrolą
to
połączenie
jednostek
gospodarczych,
w
ramach
którego
wszystkie
łączące
się
podmioty
znajdują
się
ostatecznie
pod
kontrolą
tej
samej
strony
lub
stron
zarówno
przed,
jak
i
po
połączeniu
oraz
kontrola
ta
nie
jest
tymczasowa.
W
szczególności,
chodzi
tu
o takie
transakcje,
jak
transfer
spółek
lub
przedsięwzięć pomiędzy jednostkami Spółki lub połączenie jednostki dominującej z jej jednostką zależną.
Do
rozliczenia
skutków
połączeń
pomiędzy
jednostkami
znajdującymi
się
pod
wspólną
kontrolą
Spółka
stosuje
metodę
łączenia udziałów, która zakłada, że:
▪
aktywa
i
zobowiązania
łączących
się
jednostek
wycenione
są
w
wartościach
bilansowych
pochodzących
ze
sprawozdań
skonsolidowanych
Spółki.
Oznacza
to,
że
wartość
firmy
rozpoznawana
wcześniej
w sprawozdaniu
skonsolidowanym
oraz
wszystkie
inne
wartości
niematerialne
rozpoznane
w
ramach
procesu
rozliczania
połączenia
są przenoszone do sprawozdania jednostkowego;
▪
koszty transakcyjne związane z połączeniem są odnoszone do rachunku zysków i strat (koszty finansowe);
▪
wzajemne salda należności/zobowiązań są eliminowane;
▪
jakakolwiek
różnica
pomiędzy
kwotą
zapłaconą
lub
przekazaną
i
objętymi
aktywami
netto
(w
wartościach
pochodzących
ze
sprawozdań
skonsolidowanych)
jest
odzwierciedlona
w
kapitałach
własnych
jednostki
przejmującej
(kwota
osadzona
w
kapitale
nie
stanowi
elementu
kapitału
zapasowego,
stąd
nie
podlega
podziałowi);
▪
rachunek
zysków
i
strat
prezentuje
wyniki
połączonych
jednostek
od
momentu,
kiedy
nastąpiło
połączenie
a
dane
za wcześniejsze okresy nie są przekształcane.
W
przypadku
przekształceń
polegających
na
wniesieniu
aportem
inwestycji
w
jedną
jednostkę
zależną
do
drugiej
jednostki
zależnej
lub
połączenia
dwóch
jednostek
zależnych
od
Spółki
Asseco
Poland
S.A.,
następuje
jedynie
przeksięgowanie
wartości
inwestycji
w
przejmowaną
jednostkę
zależną
na
wartość
inwestycji
w
przejmującą
jednostkę
zależną.
Tym
samym
przeniesienie
jednej
jednostki
zależnej
pod
drugą
jednostkę
zależną
nie
ma
wpływu
na
wynik
finansowy Spółki.
Znak towarowy „Asseco”
Wartość
niematerialna
w
postaci
znaku
towarowego
ASSECO
została
uznana
przez
Zarząd
za
wartość
niematerialną
o
nieokreślonym
okresie
użytkowania.
Tym
samym
wartość
ta
nie
podlega
amortyzacji
i
jest
corocznie
testowana
pod
kątem ewentualnej utraty wartości.
Wartości niematerialne wytworzone we własnym zakresie
Spółka
prezentuje
w
odrębnych
kategoriach
produkty
końcowe
projektów
rozwojowych
(„oprogramowanie
wytworzone
we
własnym
zakresie”)
oraz
produkty,
których
proces
wytwórczy
nie
został
jeszcze
ukończony
(„koszty
niezakończonych
projektów
rozwojowych”).
Składnik
wartości
niematerialnych
wytworzony
we
własnym
zakresie
w
wyniku
prac
rozwojowych
(lub
realizacji
etapu
prac
rozwojowych
przedsięwzięcia
prowadzonego
we
własnym
zakresie)
jest
ujmowany wtedy i tylko wtedy, gdy Spółka jest w stanie wykazać:
▪
możliwość,
z
technicznego
punktu
widzenia,
ukończenia
składnika
wartości
niematerialnych
tak,
aby
nadawał
się
on do użytkowania lub sprzedaży;
▪
zamiar ukończenia składnika wartości niematerialnych;
▪
zdolność do użytkowania lub sprzedaży składnika wartości niematerialnych;
▪
sposób,
w
jaki
składnik
wartości
niematerialnych
będzie
wytwarzał
prawdopodobne
przyszłe
korzyści
ekonomiczne;
▪
dostępność
odpowiednich
środków
technicznych,
finansowych
i
innych,
które
mają
służyć
ukończeniu
prac
rozwojowych oraz użytkowaniu lub sprzedaży składnika wartości niematerialnych;
▪
możliwość
wiarygodnego
ustalenia
nakładów
poniesionych
w
czasie
prac
rozwojowych,
które
można
przyporządkować temu składnikowi wartości niematerialnych.
Koszt
wytworzenia
składnika
wartości
niematerialnych
we
własnym
zakresie
jest
sumą
nakładów
poniesionych
od
dnia,
w
którym
po
raz
pierwszy
dany
składnik
wartości
niematerialnych
spełni
kryteria
ujmowania
opisane
powyżej.
Nie
podlegają
aktywowaniu
wartości
nakładów
ujętych
uprzednio
w
kosztach.
Koszt
wytworzenia
składnika
wartości
niematerialnych
we
własnym
zakresie
obejmuje
nakłady,
które
mogą
być
bezpośrednio
przyporządkowane
czynnościom
tworzenia, produkcji i przystosowania składnika aktywów do użytkowania w sposób zamierzony przez kierownictwo.
Do
kosztów
tych
zalicza
się
przede
wszystkim:
koszty
świadczeń
na
rzecz
pracowników,
nakłady
na
materiały
i
usługi
wykorzystane
lub
bezpośrednio
zużyte
przy
realizacji
projektu,
koszty
amortyzacji
sprzętu
wykorzystywanego
w
procesie
wytwórczym oraz koszty powierzchni biurowej, która jest zagospodarowana przez zespół wytwórczy.
Do
momentu
zakończenia
prac
rozwojowych,
skumulowane
koszty
pozostające
w bezpośrednim
związku
z
tymi
pracami
prezentuje
się
jako
„Koszty
niezakończonych
projektów
rozwojowych”.
W
momencie
ukończenia
prac
rozwojowych,
gotowy
efekt
prowadzonego
procesu
wytwórczego
jest
przenoszony
do
kategorii
„Oprogramowanie
wytworzone
we
własnym
zakresie”
i
od
tego
momentu
Spółka
rozpoczyna
amortyzowanie
wytworzonego
we
własnym
zakresie
oprogramowania.
Koszty
prac
rozwojowych
spełniające
powyższe
kryteria
są
skapitalizowane
i
pomniejszone
na
bilansie
o
skumulowaną
amortyzację
i
skumulowane
odpisy
aktualizujące
z
tytułu
utraty
wartości.
Wszelkie
nakłady
dotyczące
zakończonych
już
prac
rozwojowych
są
amortyzowane
przez
przewidywany
okres
uzyskiwania
przychodów
ze
sprzedaży
z danego przedsięwzięcia.
Odpis
amortyzacyjny
składników
wartości
niematerialnych
o
określonym
okresie
użytkowania
ujmuje
się
w
zysku
lub
stracie w ciężar tej kategorii, która odpowiada funkcji danego składnika wartości niematerialnych
.
Wartości
niematerialne
o
nieokreślonym
okresie
użytkowania
oraz
te,
które
nie
są
użytkowane,
są
przynajmniej
raz
w
roku
oraz
zawsze,
gdy
istnieją
ku
temu
przesłanki
poddawane
weryfikacji
pod
kątem
ewentualnej
utraty
wartości.